Fotograferen is al jaren een hobby van me, waar ik veel plezier aan beleef. Ik maak veel foto’s met heel verschillende onderwerpen: natuur, architectuur, havens, musea, om maar een paar te noemen. Daarbij mag ik ook graag uitsneden en details fotograferen die abstracte beelden opleveren. In de loop van tientallen jaren heb ik zo in werk- en privéleven met enthousiasme een groot fotoarchief opgebouwd en vul dit nog bijna dagelijks aan.
Ik speel ook graag met fotobewerkingsprogramma’s als Photoshop: allerlei mogelijkheden verkennen en effecten uitproberen. Daarmee heb ik me de laatste tijd veel intensiever beziggehouden. Op deze site laat ik een paar resultaten zien.
Bij het maken van de beelden gebruik ik steeds meerdere foto’s die ik in de loop van de tijd heb gemaakt en meng ze door elkaar tot nieuwe abstracte beelden. Het zijn dus een soort collages, maar daarbij plaats ik de onderdelen niet naast elkaar, maar over elkaar heen. Mijn liefde voor abstracte stromingen in de schilderkunst vormt een belangrijke inspiratiebron. De kracht van kleur speelt steeds een grote rol.
Het begint met de foto’s in lagen op elkaar te plaatsen, om vervolgens gebruik te maken van de verschillende mengmodussen die Photoshop biedt. Daarmee combineren, nog een foto toevoegen of een foto weglaten, levert steeds weer andere resultaten op, waaruit ik uiteindelijk een combinatie kies. Daarnaast gebruik ik nog tal van mogelijkheden om het beeld naar mijn hand te zetten: kleuren veranderen, delen van foto’s weglaten, foto’s half transparant maken, stukken uit foto’s klonen en elders terug laten komen, spiegelen en roteren, effecten gebruiken, etc.
In de afbeeldingen hiernaast laat ik twee voorbeelden zien. Daarbij toon ik de drie meest beeldbepalende foto’s (meestal komen er nog een paar meer aan te pas) en daaronder het eindresultaat.
Bij het maken van de collages speelt toeval een grote rol. Ik grasduin in mijn verzameling foto’s van de laatste tien jaar en probeer combinaties uit. Vaak wordt het niks, maar soms ontstaat er iets waarop ik voort kan borduren. Bij de keuze van de foto’s heb ik steeds meer gevoel voor wat kan werken, maar het zijn juist ook de verrassingen die zich min of meer vanzelf aandienen, die tot iets leiden dat me bevalt. Daar kan ik dan vervolgens aan gaan schaven, weglaten of toevoegen. Die wisselwerking tussen toeval en eigen sturing vind ik een boeiend onderdeel van het maakproces.
De beelden gaan alle kanten op; ze zijn heel verschillend van stijl. Het kan zijn dat ik nog geen eigen stijl heb gevonden en dat ik die in de loop van de tijd wel ontwikkel. Vooralsnog heb ik er juist plezier in om zoveel mogelijk te variëren. Misschien is en blijft precies die afwisseling mijn stijl. Ook bij het maken van foto’s, fotografeer ik ongeveer alles wat los en vast zit. Dus het is logisch dat ook de fotocollages heel ‘eclectisch’ zijn.
Er zitten achter de beelden niet zozeer diepere bedoelingen, motieven, gedachten, gevoelens of thema’s. Of misschien zijn die er onderhuids wel, maar heb ik de rode draden zelf nog niet ontdekt. Het gaat in de eerste plaats om kleur, vorm, lijnenspel, textuur en compositie.
Vaak maakt digitale kunst een nogal ‘gladde’, cleane indruk. De ruwheid en structuur van bijvoorbeeld schilderkwasten is moeilijk digitaal te realiseren en wordt ook weinig door anderen gebruikt. Door foto’s te mengen wordt dat anders, al blijft het natuurlijk altijd tweedimensionaal, zonder echt reliëf. Het aardige is dat er nieuwe structuren ontstaan en meerdere texturen in één beeld. Vooral foto’s van ijs en sneeuw, muren, roestig ijzer en dergelijke materialen helpen daarbij. En zeker ook foto’s van (details van) schilderijen en andere kunstwerken, die ik maak bij museumbezoeken. Daarmee ga ik natuurlijk op de loop met de creativiteit van anderen. Maar omdat ik combineer met andere foto’s, keuzes maak in compositie en kleuren, en er allerlei bewerkingen op loslaat, ontstaat er toch iets nieuws en eigens. Zo zit er denk ik voldoende creativiteit in om het niet te zien als ‘jatwerk’.
Hopelijk verschaft het de kijker evenveel genoegen om de beelden op deze site te bekijken als het mij gaf om ze te maken.
Peter de Bie